De afgelopen weken heb ik elke vrijdag in de bibliotheek scheurkalenders gemaakt met mensen die me daarbij wilden helpen (in de bijlage wat foto’s daarvan).
Ik vind het zelf erg fijn om cadeaupapier te hergebruiken, dat wilde ik ook in de kalender laten terugkomen. Ik doe dat enerzijds door veel hergebruikt papier te gebruiken om bestellingen mee in te pakken, maar dus ook door op 5 december bij alle 52 met de hand gemaakte kalenders een velletje hergebruikt cadeaupapier toe te voegen.
De uitdaging was om daar weer op te printen. Het is schots en scheef en erg dun, dat gaat lastig door de printer, maar door het op een ander vel te plakken, kun je precies bepalen waar de tekst komt te staan, zo komt de datum ook nog eens in elk patroon goed te voorschijn. Een slimme vondst van mijzelf vond ik.
Het scheurfeest kan niet doorgaan, dat had je misschien al geraden.
Wat wél doorgaat: het ophaalfestijn.
Natuurlijk mag iedereen die een scheurkalender heeft besteld (of wil kopen)(gezellig!) langskomen tussen 16-24 december. En wordt zelfs getrakteerd op een kleine verrassing.
Het is nodig om vooraf aan tijdslot te reserveren
mail daarvoor naar
– omdat er dan niet te veel mensen tegelijk komen,
– omdat je dan zeker weet dat ik er ben
Toepasselijke en passief agressieve bijdrage!
aka de bieb
Elke vrijdag werk ik nu aan de scheurkalenders in de bieb in Utrecht.
Er is een ritme ontstaan. Ik weet welke vragen mensen ongeveer stellen. Ik print, snijd, mensen komen helpen, kopen, soms komen ze vragen stellen, soms niet eens over de kalender. Het is fijn.
’s Ochtends doe ik wat scheurkalenderdingen, dan verzamel ik alles dat ik mee naar huis heb genomen en doe die in mijn boodschappenkar.
Ik loop lekker naar de bieb, lichten aan, kan alle kasten weer op hun plek, ik vul op het bord aan wat er die dag bereikt moet worden en ik zet een filmpje aan van het printen van de kalender, vind ik fijn. Alles alles klaarstaat, werk ik wat, en dan is het alweer lunchtijd! Ga ik thuis even wat eten en de was ophangen. Daarna open ik stipt om 13 uur de fabriek. Werken!!
Afgelopen vrijdag was het laboratorium waar ik gewoonlijk fabriceer bezet dus mocht ik een andere plek in de bieb zoeken. Ik koos voor de tribune-ruimte bij de piano. Ik mocht ook in de grote hal, daar vond ik het te open en te gehorig en er waren te weinig stroompunten voor iemand zonder loopmat (dat is zo’n anti-struikeltapijtje).
Een oase, met piano. Anna kwam me voor de tweede keer helpen. Zij had me een keer gevonden in het lab, en kwam nu weer eens helpen. Ze zou een uurtje blijven en bleef de hele middag. Mijn lieve vriendin Ties (van de middelbare school nog!) kwam helpen. Ties deed de eindredactie van de kalender zó goed dat er nu echt VEEL minder fouten op staan, “hemelvaart” staat bijvoorbeeld ook echt op hemelvaartsdag 2022 door Ties.
Sanne van Sanne Tekent kwam ook. We hadden elkaar nog niet eerder ontmoet. Ik volgde haar al een tijd op insta en krijg ook altijd haar blogs in mijn inbox. Het zijn altijd van die mooie, herkenbare verslagjes van dingen die me raken. Ik had haar benaderd of ze wat wilde inleveren voor op mijn kalender. Mijn innerlijke zeikneus zegt altijd dat mensen dat echt niet gaan doen, ze krijgen er niet een geld voor gek. Mijn innerlijke lievesanne mailt gelukkig toch. Het bleek in het echt net zo’n leuk en herkenbaar mens als op het internet.
Magreet (Mags) kende ik eerder ook niet, onze gemeenschappelijk vriend Ro vertelde me dat we bij elkaar om de hoek woonden en toen ik zag wat ze maakte overstemde ik ook hiervoor weer mijn innerlijke zeikneus en vroeg haar een tekening, die ze me opstuurde, en wat voor een. Ze kwam enkel kalenders terugbrengen die ze jammergenoeg niet had verkocht op een markt, bleef ook hangen. Het was zo’n fijne teken, kletsclub geworden. Heeeeeeel fijn.
Tot slot kwam Sterre met de ALLERlaatste bijzondere bijdrages! Zij maakte 52 cyanotypes voor in elk van de 52 handgemaakte kalenders één!
ZO MOOI.
Verder waren er kalenderophalers, spontane kopers, kletsers, leuke biebmedewerkers (altijd weer!), kreeg een een oliebol van Mo, printte ik wat vellen voor de Dakhaas die weer werd opgenomen. Er was een dame die overweegt de kalenders als relatiegeschenk te geven. Eerlijk gezegd zou dat me goed uitkomen want hoewel alles geweldig en leuk en fijn is, laat de verkoop de afgelopen 3 weken nogal te wensen over. Ik zou best willen dat dat wat aantrok!
We liggen wat maken betreft wél helemaal op schema. Nog 10 kalenders printen en perforeren, dan kunnen we gaan samenstellen. Het komt helemaal goed.
Elke maand worden in de bieb verhalen voorgelezen: “avondverhalen” heet de serie. Toen ik dat hoorde, bood ik me meteen aan als voorlezer. Het leek me fijn om een avond fijn voor te lezen uit de fijne scheurkalender.
Toen ik daarin geschikte verhalen ging zoeken, merkte ik dat dat niet echt haalbaar was, de verhalen op de kalender moeten juist heel kort zijn en alleen maar heel korte verhalen voorlezen, een half uur lang, dat vind ik zelf niet fijn.
Ik nam staaaapels boeken door. Ik moest in verbaal gevecht met mezelf omdat ik veeel verhalen niet goed genoeg vond. Ze moesten op een of andere manier over fijn gaan, niet alleen maar zoetsappig zijn (maar zo nu en dan wel, dat bleek een hele opgave. Veel verhalen hebben toch een donker randje), ik wilde niet alleen mannenverhalen, niet alleen witte verhalen, niet te lang, niet te kort, liefst in het Nederlands. En heel mooi. En origineel.
Ik had de middag voorafgaand aan de leesavond vrijgehouden. En las las las. Veel koffie en thee erbij, bij mn nieuwe favoriete koffie-foccaciaria-shopje Life’s a Peach.
Ik maakte een selectie, dacht na over wat ik erbij wilde vertellen. Vooral: fijn is fijn door het contrast met niet fijne dingen. Die horen erbij. Het gaat om waar je je aandacht heen laat gaan.
Ik koos twee korte verhalen van Sylvia Hubers, las de eerste pagina van mijn lievelingsboek “Memoires van een Luipaard” van Peter Verhelst, een eigen verhaal over warmte, een eigen verhaal over wilde paarden, een overdenking van Ross Gay uit zijn inspirerende “book of Delights”, twee verhalen van Kirsten en tot slot een kort verhaal van Simon Carmiggelt dat heet “mooi verhaal”.
Ik verwachtte dat er van alles mis zou gaan (onverstaanbaar, geen publiek, slechte selectie, etc). Ik kreeg een prachtige avond met liggende mensen die een ruim half uur aandachtig luisterden.
Een van de laatste verhalen was dit korte verhaal van Kirsten de Meijer, dat op 30 augustus 2022 op de kalender staat.
Ok, fijn, ja, zo fijn. Ik heb nog nooit zo’n fijn gesprek gehad. Ik had echt de juiste bewoording. Echt ook gelachen en zo ja echt fijn. Ik hiehaho pff vond het fijn. Heel fijn. Ik kreeg er zoveel energie van. Ik ja, ik heb er geen woorden voor. Ik vond het fijn. En nog steeds hoor. Als ik eraan terugdenk daar. Grrrrr, ga ik een beetje trillen in mijn linker knie. Dat krijg ik als ik iets fijn vind. Dan gaat mijn knie trillen. Mjammie! Wraaaauwwrrr!
Kirsten de Meijer
Gemist?? Hier lees ik mijn eigen korte verhaal “wat warmte was” ook voor.
Dank aan Hannah voor het bedenken van de avond – en het luisteren.
Dank aan Roos van de bieb voor de hulp en het mogelijkmaken.
Ik heb altijd al een keer een lettertype willen maken, maar eerder was de techniek nog niet zó dat ik het gemakkelijk kon. Ik had ook geen goede reden om er een te maken.
Op sommige schetsen van de voorkant van de Zelfgemaakte Scheurkalender 2022 gebruikte ik het lettertype Hoefler. Het was het juister lettertype, maar toch… de letters waren te strak en te recht. We hebben het hier over een Zelfgemaakte Scheurkalender, dat zag je niet aan deze strakke letters.
Dit jaar moest er een zelfgemaakte letter bij. Eerst tekende ik alle losse letters D I T I S F I J N, daarna van Z e l f g e m a a k t e S c h e u r k a l e n d e r 2 0 2 2. Gebaseerd op dat Hoefler lettertype.
Toen me inviel dat ik nog eens een lettertype wilde maken en dat dit een goed moment was voor zo’n project, was het hek van de dam. Het was een klus van een uur of 6, tekenen, scannen, bijwerken, inladen, nog eens bijwerken, ontbrekende tekens toevoegen, scannen etc. Uiteindelijk had ik mijn letters.
Het lettertype heet ditisfijnfont.ttf. Je mag het gebruiken voor je eigen projecten. Gebruik je het zakelijk, dan vind ik het fijn als je mij als maker vermeldt (of ditisfijn.nl) en je mag me hier betalen.
Wil je in een middag je eigen lettertype maken, stuur me dan een berichtje voor workshop-datums.
Zelf aan de slag? Het kan met calligraphr.com. Het is gratis/niet duur en makkelijk als je zelf een printer hebt, zo niet dan kijk hier eens :) .
Tips voor als je het ook gaat doen:
Gedaan? Stuur mij een voorbeeld van je font ben keibenieuwd.
Perforeren deed ik altijd met een gewone perforator. Een extra degelijke perforator, maar zo een kun je op elk kantoor wel vinden. Omdat ik grotere stapels heb dan de meeste kantoren, kocht ik een betere perforator, die beviel me slecht. Hier staan nog meer praatjes en een video over de stijgende lijn in mijn gatenmakerij.
Onlangs kocht ik een papierboor. Haaaaaaaaaaa (engelengezang).
Hiermee kan ik nette gaten maken! En door grote stapels heen. Het is geweldig.
Mijn papierboor heeft maar één boortje. Als ik wil boren, boor ik eerst aan de ene zijkant, dan draai ik het papier op haar buik en dan boor ik nog een keer, de afstand tot de dichtstbijzijnde zijkant is dan hetzelfde, maar de afstand tussen de gaten zou groter kunnen zijn. Neem het maar van me aan als het je niets zegt.
Over een paar weken gaan we beginnen met perforeren.
Nu had die lieve Eletta met haar plankje als kalenderpagina een uitdaging opgeleverd. Ik had namelijk midden in mijn stapel kalendervellen als ik alles bij elkaar heb gevoegd straks een plankie, en dat mag niet onder de papierboor komen want dan gaat alles naar de gallemiezen.
Ik moest het plankje dus bovenop leggen, tot geboord was, en het plankje pas dan toevoegen. Bovenop leggen. Dat plankje. Met die voorgeboorde gaten.
En toen zag ik het! Eletta had voor mij, onbedoeld, maar super welkom, een mal gemaakt! Nu kan ik die bovenop elke kalender, of wat voor stapel a6’jes dan ook, leggen en dan komen de gaten op de goede plek.
Wat is dat ontzettend handig.
Saskia kookt en schrijft leverde een verhaal voor een culinair blad verhalen over eten. Voor de Fijne Scheurkalender 2022 schreef ze een kort stukje over fijne bulgur. In de 52-handgemaakte exemplaren van de kalender zit een klein zakje met fijne bulgur. Kun je meteen zelf voelen en proeven.
Elke vrijdag van 13 tot 17 uur is er open inloop in “de scheurfabriek van Sanne Bloem“. Dan kun je komen:
We maken dan de 52 handgemaakte exemplaren van de fijne zelfgemaakte scheurkalender 2022.
Je bent van harte welkom. Kom helpen!
Kun je niet? Op donderdag en vrijdag-ochtend ben ik er vaak ook, maar dan kan kijken/helpen/kopen álleen op afspraak.
Vrijdag 15 oktober tot vrijdag 17 december
13-17 uur.
Locatie: Bibiotheek Neude,
laboratorium, achter het glas,
rechts om de hoek van de ingang.
![dit [lettertype] is fijn](https://zelfgemaaktescheurkalender.nl/vanSanneBloem/wp-content/uploads/2021/09/fijn-lettertype-1.jpg)
