aka de bieb
Elke vrijdag werk ik nu aan de scheurkalenders in de bieb in Utrecht.
Er is een ritme ontstaan. Ik weet welke vragen mensen ongeveer stellen. Ik print, snijd, mensen komen helpen, kopen, soms komen ze vragen stellen, soms niet eens over de kalender. Het is fijn.
’s Ochtends doe ik wat scheurkalenderdingen, dan verzamel ik alles dat ik mee naar huis heb genomen en doe die in mijn boodschappenkar.
Ik loop lekker naar de bieb, lichten aan, kan alle kasten weer op hun plek, ik vul op het bord aan wat er die dag bereikt moet worden en ik zet een filmpje aan van het printen van de kalender, vind ik fijn. Alles alles klaarstaat, werk ik wat, en dan is het alweer lunchtijd! Ga ik thuis even wat eten en de was ophangen. Daarna open ik stipt om 13 uur de fabriek. Werken!!
Afgelopen vrijdag was het laboratorium waar ik gewoonlijk fabriceer bezet dus mocht ik een andere plek in de bieb zoeken. Ik koos voor de tribune-ruimte bij de piano. Ik mocht ook in de grote hal, daar vond ik het te open en te gehorig en er waren te weinig stroompunten voor iemand zonder loopmat (dat is zo’n anti-struikeltapijtje).
Een oase, met piano. Anna kwam me voor de tweede keer helpen. Zij had me een keer gevonden in het lab, en kwam nu weer eens helpen. Ze zou een uurtje blijven en bleef de hele middag. Mijn lieve vriendin Ties (van de middelbare school nog!) kwam helpen. Ties deed de eindredactie van de kalender zó goed dat er nu echt VEEL minder fouten op staan, “hemelvaart” staat bijvoorbeeld ook echt op hemelvaartsdag 2022 door Ties.
Sanne van Sanne Tekent kwam ook. We hadden elkaar nog niet eerder ontmoet. Ik volgde haar al een tijd op insta en krijg ook altijd haar blogs in mijn inbox. Het zijn altijd van die mooie, herkenbare verslagjes van dingen die me raken. Ik had haar benaderd of ze wat wilde inleveren voor op mijn kalender. Mijn innerlijke zeikneus zegt altijd dat mensen dat echt niet gaan doen, ze krijgen er niet een geld voor gek. Mijn innerlijke lievesanne mailt gelukkig toch. Het bleek in het echt net zo’n leuk en herkenbaar mens als op het internet.
Magreet (Mags) kende ik eerder ook niet, onze gemeenschappelijk vriend Ro vertelde me dat we bij elkaar om de hoek woonden en toen ik zag wat ze maakte overstemde ik ook hiervoor weer mijn innerlijke zeikneus en vroeg haar een tekening, die ze me opstuurde, en wat voor een. Ze kwam enkel kalenders terugbrengen die ze jammergenoeg niet had verkocht op een markt, bleef ook hangen. Het was zo’n fijne teken, kletsclub geworden. Heeeeeeel fijn.
Tot slot kwam Sterre met de ALLERlaatste bijzondere bijdrages! Zij maakte 52 cyanotypes voor in elk van de 52 handgemaakte kalenders één!
ZO MOOI.
Verder waren er kalenderophalers, spontane kopers, kletsers, leuke biebmedewerkers (altijd weer!), kreeg een een oliebol van Mo, printte ik wat vellen voor de Dakhaas die weer werd opgenomen. Er was een dame die overweegt de kalenders als relatiegeschenk te geven. Eerlijk gezegd zou dat me goed uitkomen want hoewel alles geweldig en leuk en fijn is, laat de verkoop de afgelopen 3 weken nogal te wensen over. Ik zou best willen dat dat wat aantrok!
We liggen wat maken betreft wél helemaal op schema. Nog 10 kalenders printen en perforeren, dan kunnen we gaan samenstellen. Het komt helemaal goed.