Een heerlijke woensdagavond in de scheurfabriek. Julie van Image de Julie* kwam helemaal met de bus van Breda naar Utrecht gereisd (niet over de Merwedebrug) om te helpen in de scheurfabriek. Ik voelde me weg vereerd.
We aten moussaka van Smulders Kookt want met al dat gescheur heb ik echt geen tijd om boodschappen te doen en te koken en btw zij kookt zo lekker.
Ik hakte, Julie ontniette (en maakte dus allemaal welletjes) en ze filmde, wat een leuke scheuravond!
Vanavond komt Eva weer helpen in de fabriek. Zij is een super rijger (kijk maar), dat is mooi want er liggen 16 kalenders klaar voor de rijging.
En 16 oktober ! Soepfeest & scheuren, dan komen er een heleboel mensen langs, hebben ze gemaild. Wat een scheurfeest zo.
* een van Julie’s afbeeldingen staat ook op de kalender van 2017.
gerichte nieuwsbrief die maar zeer sporadisch verschijnt, meestal om te zeggen dat de kalender bestaat, om te zeggen dat de kalender uitverkocht is en om te zeggen dat er weer bijdragen gezocht worden. Meld je daarvoor hier aan.
een automatische nieuwsbrief die alle nieuwe berichten van zelfgemaaktescheurkalender.nl op zondag rond 10 uur in je inbox gooit:
Over 1 minuut en 7 seconden heb je de eerste boekhandel waar de kalender te koop is van binnen gezien!
Vandaag was ik bij Boekhandel Savannah Bay* op de Telingstraat en bij Swordfish&Friend* op Oudkerkhof. In S.B.* dropte ik de eerste kalenders bij Lenneke de Ruijter die niet alleen een leuk mens is maar ook de bedrijfsleider bij Savannah Bay én die sinds kort ook in het boekenpanel van DWDD haar mening geeft over verse literatuur.
* het derde verkooppunt (het laatste in Utrecht dat op het moment van schrijven vast staat) is Strand West en dat begint ook al met een S, net als de andere winkels en het woord Scheurkalender … mmmmm
Een heleboel van de kalenders worden besteld door mensen in Utrecht. Op het einde van de hele exercitie spring ik bij die bestellingen zelf op de fiets om allerlei pakjes her en der te bezorgen, maar nu is het daar te druk voor dus doet de firma Post Nl het voor me.
Ik vind het leuker om iemand die ik ken te vragen dat te doen, maar ik weet nog niet wie ik daarvoor kan vragen, daarom deze algemene oproep.
Wie wil in Utrecht scheurkalenders bezorgen op de fiets?
(je mag zelf aangeven hoe groot je bezorggebied is)
Je krijgt op dagen dat ik bestellingen heb een mailtje/whatsap met een bezorgverzoek. Je komt ze halen bij de scheurfabriek (1 min van het Neude) en fietst ze naar hun bestemming. Je krijgt €3,65 (plus b.t.w.) per brievenbuspakketje, dat weegt 500 tot 1000 gram. Als het je niet lukt die dag, geen probleem, dan vraag ik iemand anders of ik schakel alsnog de Algemene Nederlandsche Postmaatschappij in.
Voorwaarden: Je bent meerdere dagen per week beschikbaar. Je hebt je eigen fiets. Je vindt het leuk om te doen. Je gaat er niet vandoor met een zak vol kalenders. Haha.
De Zelfgemaakte Scheurkalender wordt thuisgemaakt in de scheurfabriek (een groots woord voor mijn woonkamer). Zo nu en dan komen mensen me helpen met het maken, dat is het gezelligst. Dit is een filmpje van tijdens het tweede gezamenlijke scheurkalender-maken. Al eerder heb ik een heerlijk avondje zitten ontnieten en papier-sorteren met Shammy.
Shammie houdt niet van de ontnieter.
Scheurteam Jos, Eva, Rob en Sanne
Een paar ontniette nietjes
Kaasfondueing
Jos ontniet
Hier wordt geprint
Eva perforeert zoals zij het fijn vindt.
Dj R.O.B.
Een deel van alle kalenders die we maakten. Dit zijn de allereersten!! Ze gaan binnenkort op de post naar de voorverkopers, de rest gaat naar de winkels in Utrecht.
Het was een bring-your-own-kaas-kaasfondue feestje. Ik weet inmiddels dat ik echt talent heb voor het maken van kaasfondue. Het is echt gemakkelijk:
Recept voor iedereen-neemt-1-kaas-mee-kaasfondue
+ 1 ding om in de kaas te dopen
Als je een controlfreakje in je hebt, dan wordt het loslaten geblazen. De eerste keer dat ik bij een byo-kaas-kaasfonduefeest was, vond ik het ook spannend, maar het komt echt goed. Kaasfondue is namelijk bedacht als manier om restjes kaas op te maken en pas toen er een kaaskartel werd opgericht kwamen er standaard kazen in de kaasfondue (luister hier naar een podcast over het kaaskartel in Zwitserland en waarom er maar een paar kazen groot konden worden).
Snijd alle dipdingen zo dat ze goed gedipt kunnen worden. Zoals: stokbrood, druiven, bloemkool, bleekselderij, wortel, champignon.
Knoflook hakken (niet persen, dat wordt bitter), scheut witte wijn erbij, kaas erin raspen (wij hadden gruyere, oude kaas en roquefort), roeren, beetje kirsch erbij (niet te verwarren met kir), beetje nootmuskaat. Proeven en naar smaak dingen toevoegen. Niet laten koken, lekker laag vuur houden. Het moet goed vloeibaar zijn, dus voeg ev. nog wat extra wijn toe. Maak een papje van maizena (maiszetmeel) en koud water. Giet dat bij de kaas. Nu gaat het binden. Klaar!
Ik krijg bergen met papier van allerlei mensen, uit allerlei hoeken en bakken. En soms vind ik papier op straat. Het papier moet voor het de printer in gaat eerst gesorteerd worden. Gesorteerd zeg ik? Hoe gaat dat dan? En waarom? Nou, kijk daarvoor naar deze thriller:
Deze rode bandjes moeten om ALLE zelfgemaakte scheurkalenders in 2018, de thuisgeprinte en de niet-thuisgeprintte. Ik mag dus honderden van zulke bandjes schrijven. Ah yeah. That’s the way I like it.
Had ik ze ook kunnen printen? JA. Was het dan net zo bijzonder geweest? Discutabel. Laat mij lekker ontspannen joh.
Al sinds de allereerste kalender in 2010 draait alleen Sublime FM in de Zelfgemaakte Scheurkalenderfabriek.
Als ik mezelf een maand lang zo veel mogelijk leuke dingen heb ontzegd (mijn discipline is op dit gebied nagenoeg nihil, het was trouwens ook vet lekker weer september 2016) en de kalender bijna helemaal is opgemaakt, bijna helemaal af is, dan mag ik haar voor het eerst printen. Reden voor een feestje! Gelukkig waren Charly en Meghan er om het mee te vieren.
Ik stamel want het is laat op de avond en ik ben moe en ik moet nog naar Erik fietsen om deze stapel met heerlijke heerlijkheid te laten controleren op spel- en typfouten, op doublures, op andere gekke dingen die ik zelf niet meer zie.
Twee dagen later was Erik klaar (dankjewel Erik, veel dankjewel! ps. hij heeft een baan dus hij was er niet 48 uur mee bezig). Ondertussen probeerde ik knopen door te hakken over het uiterlijk van de voorkant. Ik doe dat elk jaar pas als alles af is. Terwijl je dat juist van te voren zou kunnen doen en niet hoeft te bewaren tot het moment dat je haast hebt want als ‘ie helemaal gecontroleerd is, dan wil ik als de wiedeweerga gaan printen. Maar het lukt niet, het kan pas op dit moment in het proces blijkbaar dus NU ging ik dat doen.
Een dochter ziet een gedicht en denkt er later aan en wil het dan hebben, ergens om. Waarom maakt me niet zo veel uit. Maar dat er gedacht wordt, vind ik zo vet.
