Elke keer dat ik een kalender maak, ben ik een beetje bang dat ik niet genoeg passende kalenderpagina’s ingeleverd krijg.
Bij de tweede kalender die ik maakte (die voor 2012) was dat ook zo. Ik merkte het al heel snel. Ik had ook geen zin om er heel hard aan te trekken, dus ik maakte voor dat jaar geen kalender. Het jaar erna pakte ik de draad weer op, vroeg toestemming de reeds ingeleverde kalenderpagina’s te mogen gebruiken, begon ik eerder met verzamelen en stuurde ik meer herinneringen aan potentiële bijdragers.
Dit jaar kwam en ging de deadline. Ik kreeg de gebruikelijke verzoeken om uitstel van de deadline. Als ik nog ruimte heb op de kalender of als het inhoud is die ik nog mis dan kan het.
Er was niet genoeg. Er waren toen nog maar 205 bijdrages, ingeleverd dat is maar net meer dan de helft.
Het gebeurt wel vaker dat ik nog wat moet trekken. Ik mailde dus naar de mensen van wie ik wist dat ze bij wilden dragen maar die het desondanks niet hadden gedaan. Ik had nog een aantal mensen op de verlanglijst staan, die mailde ik ook nog na. Niet veel.
Als de kalender niet vol is, moeten gekozen worden tussen twee uitersten: niet uitbrengen of er harder aan trekken. Beide opties stonden me niet aan. Dus deed ik een aantal dagen weinig.
Ik wilde niet toegeven dat ik niet genoeg had. Ik wilde niet heel hard gaan zeuren om bijdrages. Ik wilde geen stress dat de kalender niet vol of niet vol met passende bijdrages kwam.
En dat was iets nieuws.
Ik wilde bij het maken van deze editie van de zelfgemaakte scheurkalender dat het proces fijn was. En voor dat wat niet fijn was, was minder ruimte. Eerder zou ik vast hebben gehouden aan hoe ik vond dat het moest gaan. Keiveel mailen. Stressen.
Dit zijn de dingen die ik dacht
- ik faal. Ik kan de illusie niet ophouden dat mijn kalender populair is en dat ik ALTIJD genoeg dingen heb.
- ik zeur. Mijn kalender is niet leuk genoeg om op te staan, daarom moet ik leuren om bijdrages. Ik faal. Ik moet harder mijn best doen.
Ik wilde dat het proces fijn was en ik wilde geen stress. Ik wilde vertrouwen. En daar focuste ik me dus op. In het vertrouwen dat het goed komt met mijn fijne kalender. Dat ik nog meer dingen verzamel. Van mensen die zich ook willen laten inspireren door fijn. Ik was weer helemaal in mijn sas met het thema.
Ik zoek dus nog mooie fijne interessante “dingen” voor op de kalender. Niet alleen creatieve dingen, verhalen, zinnen, uitleg, overpeinzingen over fijn. STUUR HET OP.
Wat nu? Als je nog iets wilt inleveren voor de kalender: graag.
Hier is de inleverinfo. Stuur me ook even een mail over je voornemen.
Voor een specifieke serie ben ik nog op zoek naar fijne doucheverhalen.
Ik ben ook nog aan het zoeken naar fijne zinnen. Beschrijf in één zin iets dat je fijn vindt. Meerdere antwoorden zijn mogelijk & erg gewenst. >>op ditisfijn.nl staat een inleverlink.
ps. een van de redenen dat er minder bijdrages zijn, is omdat dit jaar meer mensen slechts 1 of 2 bijdrages inleverden. Andere jaren leverden veel meer mensen een serie aan van 6 of 12 of soms zelfs 24. Dat zet zoden aan de dijk!
pps. Je kunt dus ook nog wat extra inleveren als je al reeds ingeleverd.