Als ik mezelf een maand lang zo veel mogelijk leuke dingen heb ontzegd (mijn discipline is op dit gebied nagenoeg nihil, het was trouwens ook vet lekker weer september 2016) en de kalender bijna helemaal is opgemaakt, bijna helemaal af is, dan mag ik haar voor het eerst printen. Reden voor een feestje! Gelukkig waren Charly en Meghan er om het mee te vieren.
Ik stamel want het is laat op de avond en ik ben moe en ik moet nog naar Erik fietsen om deze stapel met heerlijke heerlijkheid te laten controleren op spel- en typfouten, op doublures, op andere gekke dingen die ik zelf niet meer zie.
Twee dagen later was Erik klaar (dankjewel Erik, veel dankjewel! ps. hij heeft een baan dus hij was er niet 48 uur mee bezig). Ondertussen probeerde ik knopen door te hakken over het uiterlijk van de voorkant. Ik doe dat elk jaar pas als alles af is. Terwijl je dat juist van te voren zou kunnen doen en niet hoeft te bewaren tot het moment dat je haast hebt want als ‘ie helemaal gecontroleerd is, dan wil ik als de wiedeweerga gaan printen. Maar het lukt niet, het kan pas op dit moment in het proces blijkbaar dus NU ging ik dat doen.