Het is een afwijking die in de komende maanden weer zal afnemen. In de komende maanden zal ik niet meer naar rekjes met gekopieerde informatiefolders sluipen om te controleren of ze enkelzijdig bedrukt zijn. Omdat ik niet meer de hele tijd met de kalender bezig zal zijn, zal ik het soms vergeten.
Maar nu is het zo nog niet. Nu heb ik in de apotheek alle uitleggen over symptomen van veel voorkomende ziektes die niet meer dan een A4’tje besloegen meegenomen. Van alle ziektes één en nooit de laatste -die zit in een mapje waarop “origineel” staat.
De afgelopen weken fietste ik regelmatig langs de nucleare ramp die men TivoliVredenburg noemt. Op de begane grond is café Het Gegeven Paard, het trok me niet. Ik houd niet van nieuw en oningewijd. Maar ik zag er papiertjes, zacht bewegen in de luchtstromen binnen. Ze waren op een klembord geklemd; zacht, zalmroze papieren met daarop het menu, een feestwens, een uitleg. Papieren die niet voor de eeuwigheid gemaakt waren, deze papieren zagen eruit alsof ze zo nu en dan vervangen zou worden en het leek me zeer onwaarschijnlijk dat ze op de andere kant bedrukt waren.
Toen mijn vriendin Cathrien me uitnodigde voor een koffie in Het Gegeven paard, keek ik haar niet in de bek en spoedde me naar het café. Het was er veel knusser dan ik had verwacht in de grote ruimte onder in TivoliVredenburg. De stoelen waren inderdaad nieuw, maar ze zaten lekker, een mooie ruimte met hoekjes en korchten*. Het was er nieuw, maar het was goed. De bar is mooi en origineel. Bij elk drankje kreeg je een klein hapje, dat was ook fijn. Er stond een mooi semi-onprofessioneel podium waarop mensen optraden, er was even sprake van dat bijdrager Danibal er op zou treden maar dat feest ging helaas niet door.
Wachtend op Cathrien bekeek ik de achterkant van de kaart (ook op zo’n klembord) en ontdekte: ook dat was leeg. Zeer goed nieuws want menukaarten worden sowieso regelmatig vervangen. Ik vroeg aan de Tony achter de bar of die papieren wel eens vervangen werden en of ik ze mocht hebben voor de scheurkalender en dat mocht. Het geluk wilde dat ze op 5 januari (dat is terwijl ik dit schrijf “morgen”) de kaart gaan vervangen en dat hij bereid was de oude kaarten direct aan de scheurkalenderpapierstapel te doneren. Volgend jaar dus gegeven roze paardenpapier in de kalenders, mits de toner er op blijft plakken.
*inside spelfout-grapje