In mijn scheurfabriek in de Bibliotheek Utrecht wilde ik een grote balie bouwen met uitklapbare tafelbladen. Ik spreek niet zo vloeiend “boormachine” dus vroeg ik mijn vriend en decorontwerper Ro. Afgelopen zomer werkte samen met decorbouwer en vriend Ro. Ik moest er niet aan denken om zo’n balie in mijn eentje in elkaar te klussen, maar bij het idee dat samen met Ro te doen, kreeg ik er ineens wél zin in.
Ik wilde in de bibliotheek dezelfde sfeer als in mijn huis, maar wel passend in de heel andere ruimte die het laboratorium is. Zo veranderde mijn grote balie naar een tafel met een bord erboven – zodat mensen snappen wat er gaande is, ook leuk voor op de socials. En daarnaast al mijn gereedschap, machines en papier in en op de kasten die normaal óók in mijn atelier staan. Maar dan op wielen zodat je ze kunt neerzetten waar je maar wilt. Zo wordt het een mobiele fabriek op locaties die alsnog mijn sfeer ademt.
Ik bereidde alles voor, kocht wielen, maakte een bord. Op een gewone donderdag bouwden we op. Gelukkig kon hij tijd maken om te te helpen, tussen klussen voor mensen met grotere plannen en budgetten door.
Wat maakten wij een prachtige fabriek!!
De dag dat we gingen opbouwen was ik doodnerveus. Natuurlijk was dat nergens voor nodig maar als ik niet alles kan overzien, dan is er vaak geen argumenteren tegen stress. Ik neem dat nu maar voor lief, en toe Ro er eenmaal was, toen snapte ik ook wel hoe dat kwam. Ik heb géén idee hoe lang het duurt om dingen te doen, hoe makkelijk of moeilijk mijn wensen waren. Het is moeilijk om iets in te schatten als je het nog nooit hebt gedaan.
En dat is dit hele scheurfabriekavontuur: iets dat ik heel graag wil, maar nog niet eerder buiten de deur, op deze manier heb gedaan. Vol onverwachte gebeurtenissen. Vol leukheid én spanning. Ik weet dus dat ik dan af en toen in een hoekje op adem moet staan komen. Dat vind ik eigenlijk wel acceptabel.