Ik beschouw mezelf niet als cultureel initiatief. Maar ik heb/ben blijkbaar veel culturele initiatieven!
Sinds een paar maanden is er een nieuw “loket voor culturele initiatieven”. Ik zag dat ze ‘openden’ en merkte tot mijn verbijstering op dat het een in real life opening was. Met echte mensen, die in je gezicht konden hoesten. Dat was in die tijd een nieuwe ontwikkeling en ik omhelsde die.
Wat ik precies van Het Punt kon verwachten, wist ik niet. Ik ging vooral omdat Roswita erbij zit en als Roswita erbij zit dan is het voor mij het inspecteren waard.
Ik struikelde over kennissen en vervolgens over mijn woorden want mensenkinderen ik had toen al maanden geen kennissen meer gesproken in ’t echt.
De website van Het Punt en de huisstijl is super cool, dus toen ik per toeval naast de makers daarvan kwam te staan, kon ik die meteen laten blozen. Ik kletste wat, Ellen was er. Alles wat die doet is óók al gaaf, zoals dit.
Ik hoorde van alles aan, maar had zelf nog geen beeld van mijn behoeftes. In gesprek met een van de andere Punt-personen kregen we het over mijn Zelfgemaakte Scheurkalender: dat ik er weer een ging maken. Dat ik nog wel wat leuke bijdrages van Utrechtse makers/mensen kon gebruiken. Nou, zij wilden dat best eens in hun nieuwsbrief zetten. Dat was 1.
Verder pratend besefte ik me dat ik op een punt was beland dat ik misschien wel eens kon vragen naar die ene droom die ik al 5 jaargangen van de scheurkalender heb: een scheurfabriek buiten de deur. Eens een keer niet in de woonkamer/mijn atelier. Een scheurkalender maken, zonder dat drie maanden lang mijn hele woonkamer en dus ook mijn vrije tijd wordt overwoekerd door scheurkalender-ingrediënten en -machines.
Ik wist intuïtief al, het op een rijtje zetten van de wensen, hielp me met echt goed afbakenen van wat ik nodig had van de ruimte:
Een mooie ruimte, waar allemaal levendigheid was, waar een koffietentje bij was, waar andere mensen kwamen dan alleen mijn eigen bubbel. Waar ik kalenders kon maken met mensen die ik ken en met passanten. Waar ruimte is en licht. Waar ik zo nu en dan de deur dicht kan doen.
Een paar maanden later mailde Roswita en stelde me voor aan Roos die bij de bieb werkt en PRECIES aanbood wat ik zocht en die PRECIES op zoek was naar iemand zoals ik voor in de bieb. Nou vráág ik je.
Ik ben sowieso STAPELGEK op de bieb, heb er vorig jaar zelfs gesolliciteerd! Gelukkig werd ik het niet -achteraf gezien- want dan had ik nu nooit tijd gehad om er een kalender te maken.
Komende maanden zit ik er, in mijn scheurfabriek in de bieb. Mede dankzij Het Punt, dank!
Ik schrijf dit natuurlijk omdat ik zo blij ben met hun hulp. Een verhaal zodat jij ook weet dat Het Punt bestaat en naar ze toe gaat, zelfs als je nog niet weet dat je hulp nodig hebt.
Promotekst in hun woorden:
Wij zijn HET PUNT, een onafhankelijk loket gerund door mogelijkmakers die een weg uit de coronacrisis plaveien voor culturele initiatieven. We verzamelen ideeën en kansen, maken kunst mogelijk op unieke plekken in Utrecht, verbinden initiatiefnemers met de juiste contactpersonen en helpen artiesten een podium vinden. Of juist andersom.
Ben jij op zoek naar een plek of potje voor je kunst, maar kom je obstakels tegen of heb je geen idee waar je moet beginnen? Of heb je misschien een ruimte ter beschikking waarin cultuur weer tot bloei kan komen?
Laat het ons weten – dan helpen wij je het (kosteloos) mogelijk maken. Vinden we geen enkel punt.