Auteur: Sanne

Toen we weken geleden de voorkanten voor de kalenders lieten zeefdrukken, gaf ik Sjaak van Drukkerij Spant een blok met 100 vellen voorkantpapier, goed voor precies 400 voorkanten met witte inkt. Veel te veel, dacht ik toen, want de oplage was vorig jaar 268 en toen hadden we maar 1 soort kalender: die op oud papier. Nu hadden we 2 verschillende en de kalenders met nieuw papier en die kregen een niet-gezeefdrukte voorkant. We zouden het makkelijk redden met die 400 witte voorkanten.

Er zouden zelfs een heleboel voorkanten overblijven, wat we daarmee zouden gaan doen, had ik nog niet bedacht. Gelukkig maar, dat was zonde van de tijd geweest. Want ze zijn dus op, de witte voorkanten zijn op. Tjonge.

Ik had gehoopt dat we ergens “even” wat witte voorkanten konden bijprinten, maar printen met witte toner, dat kan niet op de plekken waar ik het gevraagd heb. Dus wat te doen? Uitverkocht zeggen? Dat kan niet, er zijn nog zoveel mensen die ‘m willen hebben en ik kan slecht nee verkopen. We hebben wat geëxperimenteerd en zijn tot de volgende nieuwe geïmproviseerde oud-papier-voorkant gekomen:

Met handgetekende witte lijntjes, ze zijn hartstikke mooi. Alle kalenders die nu nog gemaakt worden, krijgen deze voorkant, dat zijn de kalenders >556.

De laatste dagen waren een waas van papier ophalen, printen en proberen de winkels te herbevoorraden. Bij allemaal waren ze tegelijkertijd op. Ineens moesten er 50 kalenders naar winkels overal ter wereld worden verzonden (och 1 doos naar België..). Vanmorgen stond ik te douchen om 8:53 (ik ben zo’n wild uitslaapbeest soms) toen de koerier aanbelde om de pakketten te halen.

Je denkt: “een koerier, een koerier, nou nou nou, neem het er maar van!” Maar een koerier (deze in het bijzonder) is dus helemaal niet (veel) duurder dan de gevreesde PostNL of nog erger: Kiala (beide vanwege slechte klantenservice). Mijn pakketten zijn inmiddels vaak meer dan 10 kilo en dan kost een pakket bij PostNL €13,25 (in kalendertermen: het kost 0,9 kalender) dat is natuurlijk onmogelijk. En mijn koerier kwam het dus terwijl ik stond te douchen bij me ophalen! *Bonus*

Wat een scheurdag.

’s Ochtends ging ik naar S2M, daar bewaren ze al hun oud papier voor onze kalender. Geweldig. Ik zeg altijd bij de balie dat ik papier mag halen voor mijn scheurkalender en bijna altijd weet de medewerker waar het over gaat (en weinig mensen werken er niet). Dan mag ik al hun aan-een-kant-bedrukte-papier meenemen. Vóór kalender-mania kom ik er eens in de 3 maanden, tijdens kalender-hoogtijdagen (met name als ik de stapel sneller zie slinken dan ik hem aanvullen kan) kom ik er bijna wekelijks. Vorig week haalde scheurhulp-Anthony er een half pak papier op, deze keer ik.

Ik bedankte ze en ging snel naar de MultiCopy onder Hoog Catharijne. Er is iets dat tussen mij en deze zaak niet botert. Altijd als ik er kom, gaat er iets mis, staat er iets verkeerd op de website of op de app of verkopen ze niet wat ik hebben wil. Ik kom er dus niet graag, maar 10,9 kilo breekt wet. Ik had een enorme doos met kalenders die naar Stichting Kort Maar Prachtig moest, zij gaan de scheurkalender verkopen in pop-up winkels in Waddinxveen en in Apeldoorn.

Later kreeg ik een enorme stapel van papierverzamelaar en scheurbijdrager Joshua Peters, daarbij zaten ook schetsen van zijn werk. Wie dat papier krijgt, heeft dus dubbel prijs. Dat papier is het mooist om te hebben, met echt toffe dingen op de achterkant. Maar daarvan is maar weinig. We mixen altijd de super gave vellen met teksten of tekeningen met de ENORME stapels van hetzelfde (zoals oud briefpapier van bedrijven).

Grafisch ontwerpbureau Studio Vrijdag had ons dózen vol papier beloofd, maar ik was nog niet toegekomen aan het ophalen van die dozen. Vandaag nam Sappho van de studio een doosje voor ons mee naar DRUK (dat wordt een geweldige plek op de Westerkade, Erik (zie foto) was er om bouwkundig advies te geven). Blijkt het gekleurd papier te zijn! Gekleurd! Dat wilde ik nog! “Ze zijn ietsie witter dan vorig jaar” zei scheurfanatiekeling Jet nog, waarop ik zei dat ik meer gekleurd papier wilde. En dat was al onderweg naar ons. Als dát geen karma is.

We kregen een bestelling van kalenderbijdrager Lesly (lees maar), die gaat morgen met de post naar Amsterdam. Op de foto zie je haar kalenders en ja zij is de lucky b. die nummer 200 krijgt.

We hebben al 200 kalenders gemaakt. Gaaf! Hoe hoog de oplage in 2015 wordt, weten we pas aan het einde van het jaar want we stoppen pas met maken als de vraag opdroogt en dat ik meestal precies vanaf 1 januari. ls dit zo doorgaat dan wordt de oplage dit jaar zeker hoger dan de oplage van vorig jaar: dat waren er 268 (toen zijn we later begonnen met printen en hebben we er geen 100 valsgespeeld door ze te laten drukken bij de kopieerwinkel).

En ondertussen gaat het gemaak, het gepruttel van de printer, het ingepak gewoon door. We genieten er nog steeds van (zie foto).

De scheurkalender heeft een lang touw dit jaar, het is geen verspilling, het is praktisch. Je moet de kalender namelijk zo ophangen als in dit instructiefilmpje (ookwel “korte documentaire”) wordt uitgelegd.

Geen tijd voor de film? Zo hang je ze dus op:

Let op: bakstenen muur niet noodzakelijk, vinger van Erik B. ook niet. Een spijker, haakje of ander dun, stevig uitsteekstel volstaat.

Van Anthony de Jonge kregen we tijdens de scheurparty een cadeautje.

Leuk die buitenkant, super mooi en mooie praatjes heb je, Bloem. Maar wat voor dingen staan er nou eigenlijk op?

Recepten, gedichten, verhalen, spreuken, cursussen, puzzels, grapjes, 10en, strips, kort vreemd proza, tekeningen, foto’s, bijna alles.

Hier zie je een paar voorbeelden:

Bijdragen op de kalender van 2015 van Agnes Loonstra en Militerence, Anouk van der Leest, Anthony de Jonge, Argibald, Ariadne Verstegen, Arianne Notenboom, Arjan winkelaar, Astrid van Lunsen, Bas Linders, Bente Adriaans, Bernhard Christiansen, Bianca Koning, Bunbun, Carlina de Lorenzo, Cis Bakker, Corien Sleeswijk, Corina LaHeij, Danibal, Daniëlle Frenken, David Troch, Digital Analog, Doortje Langenhuysen, Dorothe Arts, Eemke koppelman, Elisa Redeker, Ella “Escape” Spiekman, Els Feenstra, Emmy Reichelt, Erik Feenstra, Esther Sepers,Eva Anken, Eva Bullens, Eva Meijer, geboortekaartjesstudio, Gerbert Greven, get the laugh flow, Har van den Bekker, Heleen Schoorl, Henck de Ruiter, Hugom Isabelle Zumbrink, Jan Hein Arens, jan van de ven, Janneke Kornet, Jeroen Winkelman, Joelgevoel, Johan Buurman, Josée van der Staak, Joshua Peters, Juliette du Jour, Kaspar C. Jansen, Label IsaBella, Laila Groeneveld, Légumes Internationales, Lesley Brehm, Lucas Baanders, Lysbeth Zeinstra, Maaike Haneveld, Marieke van Dam, Mariel Voogel, Marion Steur, Marja Hinten, Marjanka Sierevelt, MarjoleinJ, Marlijn de Jager, Marloes de Vries, Martha Osborn, Merel Pechtold, Natasja Oehlen, Nienke Grooten, Nikki Smits, Nobodyhere.com, Nyk de Vries, Paula Kuitenbrouwer, Peter de Leur, Peter de Veth, Pieternel, Remy Habets, Riekje, Rob van Barneveld, Robert Deckers, Roman Helinski, Rood Gras, Roos Reijbroek, Het Ruilrestaurant, Rutger Gret, Sander van Geloven, Sanne Bloem, Sasja Bork, Simon Weeda, Sinsia van Kalkeren, Speelregels, Stefan van der Voort, Sylvia Hubers, Tamara Houtveen, Tanja Ausma, Terence, Tim Hengeveld, Tim van der Meer, Tine Moniek, Wijnand , Willeke, Wim Noordhoek, Wordbites, Zijschrift en 2nd handmade.

Er is gisteren op de minischeurparty heel wat geprint, geperforeerd, geborreld en gevegasnackt*. Wat was het leuk om een fabriek vol verschillende mensen (en een hond) te hebben.

Maar toen sloeg het noodlot toe. Het bloed trok weg uit mijn gezicht toen het voor die dag aangesteld printer-hoofd Paul meldde dat de printer het niet meer deed. Dat was op zich niet gek, deze printer print in haar reservetijd. Ze heeft al veel meer geprint dan ze eigenlijk had hoeven doen. Maar ze vindt het gezellig en juist dat oude gekke, soms vieze papier, dat kietelt haar op haar oude dag. Gek beestje is het.

Nu stopte ze ermee. Ik wilde net aan mijn betoog over de verkrijgbaarheid van deze printer op marktplaats beginnen (het moet dezelfde zijn want ik heb net weer 6 nieuwe toners besteld) toen Annelies me voorbij stormde.

Annelies was tot dat moment onze snijder. Zij hakte alle vellen snel en doeltreffend van A4 naar A6’je. Maar Annelies kon het niet aanhoren dat de printer stuk was. Ze schoof ons “nou we moeten een nieuwe printer kopen”-zeggers aan de kant. Al snel lag haar buitenste laagje er af, moest Erik naar de schuur voor gereedschap, schroefde Paul wat, werden er testjes gemaakt, gegromd, gelachen.

En nu doet ze het weer. Ze kraakt net ietsje meer dan eerst, pakt net iets vaker twee papiertjes i.p.v. één (dat gebeurt soms, vandaar dat je wel eens een lege pagina tussen je zelfgeprinte kalender kunt vinden), maar ze doet het nog. We konden dus weer printen, dankzij het geklus van Annelies (en Paul). Er liggen nog wel 6 schroefjes op ons bureau, maar die zijn vast niet essentieel. Het wordt wel echt tijd om nu om te zien naar een nieuwe oude printer want lang kan dit niet goed gaan en er moeten kalenders gemaakt worden! De vraag is hoog!

Er werd een heleboel gekocht, iedereen wilde tegelijk en gelukkig wilde iedereen een ingepakte (ik vind inpakken heel erg leuk).

En verder nog:

• Annelies heeft een office-on-demand-bedrijf. Als jij het te druk hebt/begint te krijgen voor je kantoorzaken, dan kunnen zij het voor (een deel) van je overnemen. Heb jij weer tijd voor je kerntaken. Super handig, het bedrijf heet KOOD (Karman Office On Demand).
• Er is 1 kalender met 1 blad waarop wat pompoensoep van Annelies zit, dat is de speciale bonusbijdrage van Annelies. Die brengt geluk.
• Er was een aantal mensen dat echt kwam om hard te werken, dat is bij de meesten niet echt gelukt, voor 15 mensen tegelijk hadden we geen werk. We hebben van alle apparaten maar 1 stuk. Daarom zijn we van plan binnenkort de fabriek weer open te stellen voor echt arbeiders, zodat wie wil werken echt kan werken, met prosecco, altijd met prosecco. Contact me maar als jij ook een mail wilt als we een middag aan de slag gaan.
• Als jij er was en een bitterbal op hebt: die waren vegetarisch, ongelooflijk, ze smaakten ernstig naar vleesbitterbal. Ze kwamen van de ekoplaza-vriezer en zaten met z’n 20-en in een zwart bakje.