Categorie: nieuws

Voortaan kun je deze website ook besurfen door op je computer of ander internet-fähig apparaat de volgende letters in de toetsen:

zelfgemaaktescheurkalender.nl

26 prachtige letters die leiden naar deze prachtige website.

 

Het is een afwijking die in de komende maanden weer zal afnemen. In de komende maanden zal ik niet meer naar rekjes met gekopieerde informatiefolders sluipen om te controleren of ze enkelzijdig bedrukt zijn. Omdat ik niet meer de hele tijd met de kalender bezig zal zijn, zal ik het soms vergeten.

Maar nu is het zo nog niet. Nu heb ik in de apotheek alle uitleggen over symptomen van veel voorkomende ziektes die niet meer dan een A4’tje besloegen meegenomen. Van alle ziektes één en nooit de laatste  -die zit in een mapje waarop “origineel” staat.

De afgelopen weken fietste ik regelmatig langs de nucleare ramp die men TivoliVredenburg noemt. Op de begane grond is café Het Gegeven Paard, het trok me niet. Ik houd niet van nieuw en oningewijd. Maar ik zag er papiertjes, zacht bewegen in de luchtstromen binnen. Ze waren op een klembord geklemd; zacht, zalmroze papieren met daarop het menu, een feestwens, een uitleg. Papieren die niet voor de eeuwigheid gemaakt waren, deze papieren zagen eruit alsof ze zo nu en dan vervangen zou worden en het leek me zeer onwaarschijnlijk dat ze op de andere kant bedrukt waren.

Toen mijn vriendin Cathrien me uitnodigde voor een koffie in Het Gegeven paard, keek ik haar niet in de bek en spoedde me naar het café. Het was er veel knusser dan ik had verwacht in de grote ruimte onder in TivoliVredenburg. De stoelen waren inderdaad nieuw, maar ze zaten lekker, een mooie ruimte met hoekjes en korchten*. Het was er nieuw, maar het was goed. De bar is mooi en origineel. Bij elk drankje kreeg je een klein hapje, dat was ook fijn. Er stond een mooi semi-onprofessioneel podium waarop mensen optraden, er was even sprake van dat bijdrager Danibal er op zou treden maar dat feest ging helaas niet door.

Wachtend op Cathrien bekeek ik de achterkant van de kaart (ook op zo’n klembord) en ontdekte: ook dat was leeg. Zeer goed nieuws want menukaarten worden sowieso regelmatig vervangen. Ik vroeg aan de Tony achter de bar of die papieren wel eens vervangen werden en of ik ze mocht hebben voor de scheurkalender en dat mocht. Het geluk wilde dat ze op 5 januari (dat is terwijl ik dit schrijf “morgen”) de kaart gaan vervangen en dat hij bereid was de oude kaarten direct aan de scheurkalenderpapierstapel te doneren. Volgend jaar dus gegeven roze paardenpapier in de kalenders, mits de toner er op blijft plakken.

*inside spelfout-grapje

Toen we weken geleden de voorkanten voor de kalenders lieten zeefdrukken, gaf ik Sjaak van Drukkerij Spant een blok met 100 vellen voorkantpapier, goed voor precies 400 voorkanten met witte inkt. Veel te veel, dacht ik toen, want de oplage was vorig jaar 268 en toen hadden we maar 1 soort kalender: die op oud papier. Nu hadden we 2 verschillende en de kalenders met nieuw papier en die kregen een niet-gezeefdrukte voorkant. We zouden het makkelijk redden met die 400 witte voorkanten.

Er zouden zelfs een heleboel voorkanten overblijven, wat we daarmee zouden gaan doen, had ik nog niet bedacht. Gelukkig maar, dat was zonde van de tijd geweest. Want ze zijn dus op, de witte voorkanten zijn op. Tjonge.

Ik had gehoopt dat we ergens “even” wat witte voorkanten konden bijprinten, maar printen met witte toner, dat kan niet op de plekken waar ik het gevraagd heb. Dus wat te doen? Uitverkocht zeggen? Dat kan niet, er zijn nog zoveel mensen die ‘m willen hebben en ik kan slecht nee verkopen. We hebben wat geëxperimenteerd en zijn tot de volgende nieuwe geïmproviseerde oud-papier-voorkant gekomen:

Met handgetekende witte lijntjes, ze zijn hartstikke mooi. Alle kalenders die nu nog gemaakt worden, krijgen deze voorkant, dat zijn de kalenders >556.

 

De laatste dagen waren een waas van papier ophalen, printen en proberen de winkels te herbevoorraden. Bij allemaal waren ze tegelijkertijd op. Ineens moesten er 50 kalenders naar winkels overal ter wereld worden verzonden (och 1 doos naar België..). Vanmorgen stond ik te douchen om 8:53 (ik ben zo’n wild uitslaapbeest soms) toen de koerier aanbelde om de pakketten te halen.

Je denkt: “een koerier, een koerier, nou nou nou, neem het er maar van!” Maar een koerier (deze in het bijzonder) is dus helemaal niet (veel) duurder dan de gevreesde PostNL of nog erger: Kiala (beide vanwege slechte klantenservice). Mijn pakketten zijn inmiddels vaak meer dan 10 kilo en dan kost een pakket bij PostNL €13,25 (in kalendertermen: het kost 0,9 kalender) dat is natuurlijk onmogelijk. En mijn koerier kwam het dus terwijl ik stond te douchen bij me ophalen! *Bonus*

Wat een scheurdag.

’s Ochtends ging ik naar S2M, daar bewaren ze al hun oud papier voor onze kalender. Geweldig. Ik zeg altijd bij de balie dat ik papier mag halen voor mijn scheurkalender en bijna altijd weet de medewerker waar het over gaat (en weinig mensen werken er niet). Dan mag ik al hun aan-een-kant-bedrukte-papier meenemen. Vóór kalender-mania kom ik er eens in de 3 maanden, tijdens kalender-hoogtijdagen (met name als ik de stapel sneller zie slinken dan ik hem aanvullen kan) kom ik er bijna wekelijks. Vorig week haalde scheurhulp-Anthony er een half pak papier op, deze keer ik.

Ik bedankte ze en ging snel naar de MultiCopy onder Hoog Catharijne. Er is iets dat tussen mij en deze zaak niet botert. Altijd als ik er kom, gaat er iets mis, staat er iets verkeerd op de website of op de app of verkopen ze niet wat ik hebben wil. Ik kom er dus niet graag, maar 10,9 kilo breekt wet. Ik had een enorme doos met kalenders die naar Stichting Kort Maar Prachtig moest, zij gaan de scheurkalender verkopen in pop-up winkels in Waddinxveen en in Apeldoorn.

Later kreeg ik een enorme stapel van papierverzamelaar en scheurbijdrager Joshua Peters, daarbij zaten ook schetsen van zijn werk. Wie dat papier krijgt, heeft dus dubbel prijs. Dat papier is het mooist om te hebben, met echt toffe dingen op de achterkant. Maar daarvan is maar weinig. We mixen altijd de super gave vellen met teksten of tekeningen met de ENORME stapels van hetzelfde (zoals oud briefpapier van bedrijven).

Grafisch ontwerpbureau Studio Vrijdag had ons dózen vol papier beloofd, maar ik was nog niet toegekomen aan het ophalen van die dozen. Vandaag nam Sappho van de studio een doosje voor ons mee naar DRUK (dat wordt een geweldige plek op de Westerkade, Erik (zie foto) was er om bouwkundig advies te geven). Blijkt het gekleurd papier te zijn! Gekleurd! Dat wilde ik nog! “Ze zijn ietsie witter dan vorig jaar” zei scheurfanatiekeling Jet nog, waarop ik zei dat ik meer gekleurd papier wilde. En dat was al onderweg naar ons. Als dát geen karma is.

We kregen een bestelling van kalenderbijdrager Lesly (lees maar), die gaat morgen met de post naar Amsterdam. Op de foto zie je haar kalenders en ja zij is de lucky b. die nummer 200 krijgt.

We hebben al 200 kalenders gemaakt. Gaaf! Hoe hoog de oplage in 2015 wordt, weten we pas aan het einde van het jaar want we stoppen pas met maken als de vraag opdroogt en dat ik meestal precies vanaf 1 januari. ls dit zo doorgaat dan wordt de oplage dit jaar zeker hoger dan de oplage van vorig jaar: dat waren er 268 (toen zijn we later begonnen met printen en hebben we er geen 100 valsgespeeld door ze te laten drukken bij de kopieerwinkel).

En ondertussen gaat het gemaak, het gepruttel van de printer, het ingepak gewoon door. We genieten er nog steeds van (zie foto).