Emotionele flexibiliteit
Laat los, omarm verandering en bloei op in je werk en je leven
✍🏽 Sanne Bloem | 23 oktober 2019 | in: onze boekenkast
Susan David
Een van de opdrachten in het handboek dat we maakten om zelf een scheurkalender te maken is: maak een bijdrage van een bijzonder boek dat je aan wilt raden. Dit was met stip mijn aanrader.
Dit boek heeft me op weg geholpen meer grip te krijgen op mijn eigen emoties. Ik begon erdoor te begrijpen hoe emoties werken en waar ze toe dienen. Het is het fijnste boek dat ik tijdens mijn overspannenheid heb gelezen.
Dit is een boekverslag vol persoonlijke anekdotes, uitgelopen mascara en een paar keer ga ik ook heel even in op het boek zelf.
TLDNR: dit boek moet iedereen lezen.
Mijn emoties ben ik vaak niet de baas. Mijn hele leven al niet, maar afgelopen jaar was helemaal zwaar omdat ik overwerkt was en opstaan al stress gaf.
Ik had maar heel weinig energie en ik was heel vaak verdrietig. Niet echt ergens om. Diep van binnen was een groot verdriet. Soms wel ergens om, dan had ik een product gekocht op internet dat niet aan mijn verwachtingen voldeed of iemand had het gore lef bij me aan te bellen zonder vooraf te appen.
Het was geen gemakkelijk jaar.
Ik had nog wat dingen uit te zoeken (het gebruik van de verleden tijd is hier trouwens wat optimistisch).
Er waren twee dingen aan de hand:
Ten eerste had ik een meta-emotie-probleem: de manier waarop ik met de gevoelens die ik had omging.
Ik kon me heel rot voelen omdat ik me zo rot voelde, heel dom omdat ik alles niet meer snapte. Bovenop een primair gevoel, plakte ik nog een extra laagje rottigheid.
Ten tweede keek ik niet goed naar mezelf. Ik hoorde niet dat ik sommige dingen liever niet wilde doen, ik negeerde wat ik moeilijk vond om te doen en mijn eigen ongewenste gedragingen (zoals veel moeite hebben met plotselinge veranderingen) boemande ik weg. Ik zei gewoon: “stel je niet zo aan, hup doorwerken.”
Nou, blijkt dus helemaal geen goede tactiek. Aan het eind van 2019 was ik helemaal op. Ik sliep veel, ik huilde veel, mijn gezicht stond vaak helemaal verwrongen omdat ik zo gespannen was dat normaal kijken niet meer lukte. Ik moest gaan uitzoeken waarom ik vond dat ik me aanstelde als ik mezelf was.
Mijn plan voor 2019 was: beter worden. Ik wilde heel graag werken, maar het ging vaak niet. Ik moest dan weer alleen maar huilen, had geen energie was de hele tijd overstuur van iets.
Dat ik zo overstuur was, dat kon wel eens informatie zijn – dat leerde ik door dit boek te lezen. Als ik zo verdrietig raakte, dan was dat vaak helemaal niet zomaar zoals ik dacht. Dan was er iets, maar ik zag dat niet omdat ik werd meegesleurd door mijn eigen emoties. Als ik overstuur was, was Alles. Heel. Erg. Vreselijk. Daaar is een woord voor – dan ben je gegijzeld [hooked] door je emoties.
En als die emoties dan weer weg waren dacht ik ‘nou fjieuw, dat is gelukkig weer achter de rug’, maar onderzocht en genezen wat er zo erg was, had ik niet.
“Welcome your inner experiences, breathe into them and learn ther contours without racing for the exit.” [p. 238]
Ik vond vervelende emoties helemaal niet leuk en ik wilde ze ook niet hebben. Ik wilde alleen maar dat het rotgevoel weg ging, maar dat ging niet zonder er aandacht aan te besteden en dat wilde ik niet.
Terwijl ik zo veel dingen leerde, viel en weer opstond, werkte ik wél gewoon door. Dat was omdat ik een werkpaardje ben en omdat mijn spaarpotje na een half jaar huilen aardig op was.
“Being alive means sometimes getting hurt, failing, being stressed and making misakes” [p. 238]
Wat ik ook leerde was dat emoties in golven gaan, dat je er soms helemaal door in beslag wordt genomen, dan zit je op de piek van je golf en dan neemt het weer af. Tussen mij en mijn gevoelens zit steeds vaker iets meer ruimte. Ik ben niet meer zo bang voor verdriet of stress en daardoor wordt het ook draaglijker. Oh, hallo stress, daar ben je. Ik snap het ook wel. Ik ga zo iets doen dat ik heel spannend vind, natuurlijk heb ik wat stress.
“courage is not an absence of fear; courage is fear walking” [p. 238]
Is mijn 2019 plan geslaagd? Het is bijna november als ik dit schrijf en ik schrijf dit. Ik kan al wat woorden geven aan het afgelopen jaar, en dat is iets. Ik voel me vaak stukken beter. Ik doe meer dan ik eerst kon, ben aardiger voor mezelf. Ik heb weer zin om dingen te ondernemen, ik bouw weer voorzichtig een sociaal leven op. Mijn gezicht is weer vaker ontspannen, mijn mascara minder vaak uitgelopen. Maar het is nog niet klaar.
Ik moet nog een heleboel onderzoeken, dat gaat stukje bij beetje. Langzaam maar goed, het gaat.
voetnoot: op pagina 238 staat een geweldige samenvatting vandaar dat alle citaten hetzelfde paginanummer hebben.
Hebben?
Bestel het bij je lokale boekhandel!
Tweede Hans kan ook: Zoek het bij boekwinkeltjes.nl, maak een Marktplaats-alert aan en wacht tot iemand niet meer wil wat jij wel wil.
En uiteraard kun je ook even kijken of jouw bieb het heeft.
Doe lekker sociaal
#zelfgemaaktescheurkalender
Informatie
- Wat is een Zelfgemaakte scheurkalender?
- Wat is een A6'je?
0 reacties